SİYAH ve BEYAZ

Ben sözcüklerin tüm anlaşmazlıklara kafa tutabileceğine inanırdım. Doğru yerde, doğru zamanda ve doğru kişinin bir cümlesi bile çoğunluğu tarafına çeker diye düşünürdüm. Zaman o kadar hızlı akıyordu ki insanların değişmemesi olanaksızdı. Bilirsiniz değişim iki yönlüdür: İyi ve kötü. Lakin insanlar hep kötüyü öğrendi. “Çok değiştin.” deyip deyip eskisini aratırlardı. Bu sistemle beraber herkes duygusuzlaştı. Öyle ki çoğunun kalbine siyah lekeler düştü. Annem “Kalbi kararmışa ne dua gider ne beddua” der. Sanırım kalbi kararmışa artık güzel söz de yetmez. O kadar büyük bir kısır döngü ki, bir zamanlar hiç kötülük görmemiş insanları, hiç iyilik görmemiş insanlar kirletti. Çağımız griye boyanmış. Kimin iyi kimin kötü olduğunu anlamak hiç bu kadar zor olmamıştı.